Aktualnie zamieszkuję w podkrakowskiej wsi. W wieku 13 lat straciłem ojca i musiałem go zastąpić pracując ciężko w małym gospodarstwie rolnym – była to ciężka szkoła życia.
Mając lat 16 po szkole zawodowej pracowałem w Hucie im. Lenina od 6-14, potem biegiem do domu i z powrotem na 16:00 do technikum do godziny 21:00.

Takie były realia. Musiałem sam zarobić na swoje utrzymanie i jeszze pomóc zapracowanej mamie, a byłem jedynakiem i tylko ja mogłem jej pomóc. W latach 70-tych tysiące polaków wyjeżdżało na handel do krajów ost bloku – ja też wyjeżdżałem.

W latach 80-tych wyjeżdżałem prywatnie na zarobek do krajów zachodnich jak Grecja czy RFN. Pracowałem tam w przeróżnych zawodach. Zjechałem do kraju 13 grudnia w dniu ogłoszenia stanu wojennego. Na granicy wiedzieliśmy, że będzie stan wojenny. Mogłem zawrócić, jednak duch patriotyzmu był o wiele silniejszy niż dobre pieniądze. Każdy dzień mojego pobytu za granicą był powiązany z myślą jak najszybszego powrotu do kraju.

Od 1996 roku prowadzę małą rodzinną firmę w branży metalowej i dzięki temu jakoś wiążemy koniec z końcem.

Co do wykształcenia – ważny jest papier, ale dla mnie najważniejsza jest wyobraźnia człowieka. Człowiek z dużą wyobraźnią potrafi bardzo wiele. Nie cierpię oszustwa, złodziejstwa itd. Dlatego postanowiłem, że nie będę siedział i narzekał, ale czynnie należy zacząć zwalczać zło.

Dlatego serdecznie proszę o poparcie. Postawmy ten kraj na nogi, bo stoi na głowie.

Pamiętajcie, że aktualnie politykom niezależy na zmianach, bo mają wszystko. My zwykli obywatele w pojedynkę nie mamy szans, ale razem dokonamy zmian!